Koza225

Cześć Vaxerr

Dnia dzisiejszego wstałem jak to się mówi lewą nogą. Klimat znowu zmienia się na depresyjny(jesienno-zimowy). Owy czas jest dla mnie bardzo przygnębiający, ponieważ nie lubię pół mroku i ciemności. Kiedy jest taka pogoda i nie spotykam się tak często ze znajomymi(wiadomo szkoła oraz praca) gdy nie widzę często ludzi których uważam za w miarę bliskich znajomych zostaje sam ze sobą. W tą ponurą pogodę, zaczynam rozmyślać na temat mojej egzystencji w świecie i społeczeństwie. Słabo działa to na moja psychikę. Niczego nie boję się tak jak samotności. Mam bardzo słaby kontakt z rodzicami. Ojciec wyjechał 5 lat temu za granicę do pracy i od tamtego czasu nie wrócił nawet na święta. Znalazł nowa kobietę a naszej rodzinie przelewa tylko pieniądze. Moja mama bardzo słabo to znosi. Zawsze uważała ojca za idealnego mężczyznę po czym ja zostawił. Od tego czasu bierze psychotropy i słabo radzi sobie z samą sobą. Od kiedy skończyłem 18 lat musiałem zakończyć edukację i pójść do pracy żeby jej pomóc. Nigdy nie spotkałem lepszej kobiety niż moja rodzicielka i obiecałem sobie ze zawsze będę jej pomagał. Pracując 8h w trakcie doby i zajmując się domem mam bardzo mało czasu na rozluźnienie się. Kiedy kończę pracę i obowiązki domowe. Tracę głowę i myślę tylko o tym co znaczy moje życie dla świata. Mam nadzieję że kiedyś nastaną lepsze czasy i będę mógł w jaki kolwiek sposób czerpać radość z życia. Moja ucieczka od depresyjnych myśli jest gra na serwerze. Odpalam sobie muzykę i pracuje myśląc trochę o tym co się dzieje w moim życiu ale podczas gry nie odczuwam aż takiego bólu. A jak ty się trzymasz? 

to ty?

Mefedron dodupnie jednak ci nie służy

ok

Szanuję za odwagę!  Trzymaj się stary mocno, wierzę że ci się poukłada w życiu.