15 sierpnia to wyjątkowy dzień dla Wojska Polskiego, ponieważ WP obchodzi swoje święto. Święto, które zostało ustanowione w 1923 r. na pamiątkę zwycięstwa nad bolszewikami pod Warszawą trzy lata wcześniej. W 1950 r. władze komunistyczne zmieniły datę święta na 12 października (Dzień Wojska Polskiego obchodzono odtąd w rocznicę bitwy pod Lenino z 1943 r.). W 1992 r. 15 sierpnia ponownie stał się dniem, w którym honoruje się tradycje polskiego oręża.
12 sierpnia 1920 r. wojska bolszewickie stanęły u wrót Warszawy. Na linii Wisły miało dojść do decydującego starcia. Przygotowany przez polskie dowództwo plan obrony Warszawy wymagał powstrzymania trzykrotnie silniejszych wojsk wroga do czasu kontruderzenia sił skoncentrowanych pod dowództwem Piłsudskiego nad Wieprzem. Z braku silnych odwodów rzucono do walki młodzież gimnazjalną i studencką, której za całe wyszkolenie wojskowe musiał czasem wystarczyć błyskawiczny kurs obsługi karabinu.
Bitwa okazała się wielkim zwycięstwem, odwracając losy całej wojny. Dla wielu tak wielkim i nadzwyczajnym, że nazwana została „cudem nad Wisłą”, również dzięki wierze w szczególną troskę Matki Boskiej nad walczącymi wojskami polskimi, w przypadające tego dnia święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Armia Czerwona poniosła jedną z największych w swych dziejach klęsk.
Obchody Święta Wojska Polskiego są bardzo uroczyste. Rokrocznie 15 sierpnia w kościołach polowych w naszym kraju odbywają się specjalne Msze Święte w intencji poległych. Z kolei przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie odprawiana jest honorowa zmiana warty, w której biorą udział najwyższe władze państwowe. W 2007 roku odbyła się defilada - pierwszy raz w historii powojennej Polski - nawiązująca do tradycji II Rzeczypospolitej. Wówczas wzięło w niej udział około tysiąca żołnierzy oraz stu pojazdów. Nad trasą natomiast, która wiodła przez Aleje Ujazdowskie w Warszawie, przelatywały samoloty oraz śmigłowce. Tradycja organizowania defilad 15 sierpnia przetrwała do dziś.